مرگ تدریجی یک رویا..!

آنهایی که کمتر تو را می‌شناسند همیشه می‌گویند خوش به حالت.فکر می‌کنند آرامش تو و شادی‌ات نتیجه‌ى بی‌ خیالی‌هاست.فکر می‌کنند تو بلدی دنیا را ندیده بگیری. به خیالشان می‌رسد بدی‌ها را حس نمی‌کنی.آنها فکر می‌کنند دیوارِ شادی تو به اندازه صدای خنده‌هایت بلند است.اما کسانی هستند که بیشتر می‌شناسندت...بیشتر در کنار تو بوده‌اند و یا عمیق‌تر تو را دیده‌اند. آنها می‌فهمندو می‌دانند که بدی‌های دنیا را خوب دیده‌ای.می‌بینند ناراحتی‌هایی را که روی دلت سنگینی می‌کند رابلدی با چند تا خنده‌ى بلند از سرزمین قلبت بیرون کنی.آنهایی که تو را بیشتر بشناسند حساب نفس‌های سنگین شده‌ات را دارند ومی‌بینند گاهی با ته مانده‌ى امید، تاریِ چشم‌هایت را پاک می‌کنی.آنهایی که تو را بهتر می‌شناسند خوب می‌دانند همیشه قاعده‌ها بر عکس است.آدم‌هایی که زیاد می‌خندند، زیاد نمی‌خندند!آنهایی که دوست زیاد دارند، دوست‌های کمی پیدا می‌کنند وآنهایی که می‌خواهند غمگین به نظر برسند غم‌های کوچک‌تری دارند.قدر شادی را کسانی می‌دانند که قلب سنگین‌تری داشته باشند. مرگ تدریجی یک رویا..!...ادامه مطلب